Beulingsloot
Deze korte gracht is een overblijfsel van een oude afwateringssloot die eerst verder naar het westen lag. Nu loopt de gracht van het Singel tot de Herengracht, bij het Spui. Met een lengte van maar 50 m is de Beulingsloot één van de kortste grachten in Amsterdam, gegraven rond 1600. De gracht was waarschijnlijk vernoemd naar Gerrit Jansz Beulinck, die hier rond 1660 woonde en die een uithangbord had hangen met een beuling erop (een type worst).
Het is voor Amsterdamse begrippen een vreemde gracht, zonder kades. Rond 1600 heette dit de Herendwarsburgwal — toen was de Herengracht de meest westelijke gracht van Amsterdam.
Geen postcode
De gracht zelf heeft geen adressen: alle gebouwen die in het water staan zijn de achterkanten van de huizen op de evenwijdige Beulingstraat aan de zuidkant, of van de Dubbeleworststeeg aan de noordkant.
Beulingstraat
De Beulingstraat — parallel aan de Beulingsloot — werd aangelegd tijdens de stadsuitbreiding van 1585, toen de verdedigingswallen aan de westkant van de stad werden vernieuwd. De straat is te zien op een kaart van Balthasar Florisz van Berckenrode uit 1625. De Beulingsloot heette toen nog de Heere Dwars Burchwal, dus het lijkt erop dat de gracht later naar de straat is vernoemd. Op twee na zijn alle gebouwen aan de Beulingstraat gemeente- of rijksmonumenten.
Alleen de nummers 9 en 23 zijn geen monumenten. Beulingstraat 4 is een rijksmonument, een pakhuis van rond 1700, het gebouw loopt door tot aan de Beulingsloot. Nummer 6A-L is een pakhuis uit de 17e of 18e eeuw, ook met de achterkant aan de Beulingsloot.
Beulingstraat 8-10 is een gemeentelijk monument uit 1875, verbouwd in 1898 samen met de nummers 12 en 14. Deze werden later samengevoegd met de Herengracht 401, waar vanaf 1957 een culturele kring voor jongens was met de naam Castrum Peregrini, rond de Duitse dichter Wolfgang Frommel. Nadat uit onderzoek was gebleken dat er nogal wat sexueel misbruik had plaatsgevonden in de Castrum Peregrini groep, veranderde de stichting in 2019 haar naam in H401.
Beulingstraat 1-3 is een rijksmonument uit het einde van de 17e eeuw. Op nummer 1 is een gevelsteen uit de 17e eeuw te zien van een gouden ketel — die kwam van een gesloopt gebouw elders en werd daar in 1987 geplaatst. Beulingstraat 27, op de hoek van de Herengracht is ook een rijksmonument, de deur van de begane grond is op de Herengracht 403A. Op de Beulingstraat 11 zat sinds 1907 de katholieke stichting “Liefdewerk de Katechismus”. In 1985 namen de Jezuïeten het gebouw over, nu heet het Ignatiushuis.
Dubbeleworststeeg
De Dubbeleworststeeg is een bescheiden steegje tussen Singel en Herengracht met een vreemde naam, gerenoveerd in 2007 en vernoemd naar ene Lourens Dubbelworst die hier in de 17e eeuw woonde. In 1660 heette dit nog de Steenkoperssteeg. De zuidkant van de steeg bestaat helemaal uit gemeentelijke en rijksmonumenten. Het straatnaambordje hangt extra hoog zodat het niet steeds gestolen wordt.
De steeg heeft aan de oneven kant nummers van 1 tot 25, de gevels beslaan de hele noordkant van de steeg. Aan de zuidkant (de even nummers) heb je alleen de nummers 2A en 2B, met de andere kant aan de Beulingsloot. De Dubbeleworststeeg 2A-B is een rijksmonument, een pakhuis van rond 1700. Aan de andere kant van de steeg is de zijgevel van de Herengracht 391-393.
Er was eerst nog een andere Dubbeleworststeeg in Amsterdam, die in 1912 de naam Damraksteeg kreeg. Het schijnt dat Lourens Dubbelworst hier ook gewoond heeft op nummer 22 in het midden van de 17e eeuw. Lourens stierf in 1672 in het huis op de hoek van de Dubbeleworststeeg en de Herengracht.
Er schijnt een herberg voor Friese schippers in de steeg te hebben gezeten, waar een uithangbord hing met daarop “Graaf van Vrieslant” — er was ook nog een taveerne met veel klanten uit Groningen. Tegenover de steeg lag tot 1791 een afmeerkade voor koopvaardijschepen die de Groninger Steiger heette.
If you see this after your page is loaded completely, leafletJS files are missing.